Ύμνοι της Θείας Λειτουργίας

"Απο τον «Παιδικό Βυζαντινό Χορό» του Ωδείου Αθηνών μέχρι τις μέρες μας πέρασαν πολλά χρόνια στο ψαλτήρι και στους γυναικωνίτες των εκκλησιών της Αθήνας και των περιχώρων.
Με το ίδιο πάθος, άλλοτε σαν ψάλτης και άλλοτε σαν χορωδός, υπηρέτησα τη Θεία Λατρεία. Φυσική εξέλιξη όλων αυτών, ήταν να γίνω κάποτε και εγώ χοράρχης. Εκεί, το ρεπερτόριο έπρεπε να εμπλουτιστεί και οι υποχρεώσεις στο Ναό με έκανα τελικά και συνθέτη.
Όμως πάντοτε, από παλιά, όλο και πιο πολύ με στενοχωρούσε αυτή η υπόγεια διαμάχη μεταξύ ιεροψαλτών και χορωδών, ου τελικά στηριζόταν σε λάθος εκατέρωθεν απόψεις.
Η ψαλτική είναι φωνητική τέχνη και στηρίζεται σε φυσικούς νόμους. Προσπαθώντας κάποιος να μιμηθεί ανατολίτικα μακάμια, πέφτει μουσικολογικά στο ίδιο λάθος με τον χορωδό που παριστάνει τον Ναπολιτάνο τροβαδούρο. Όμως προσοχή! Μόνο ο φυσικός ήχος, από καλά εξασκημένους μελωδούς, θα μας δώσει το ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από την ερμηνεία tου Θείου Λόγου.
Σήμερα παρουσιάζω το μικρό μου αυτό πόνημα με την ευχή να γίνει μια προσπάθεια από όλους να πλησιάσουμε το ζητούμενο, που δεν είναι άλλο απο την προσευχή.
Έτσι, μέσα απο την Αρμονία του Σύμπαντος, θα έρθουμε κοντά στον Δημιουργό μας. Γένοιτο."

Από τον Πρόλογο του συνθέτη