Επί πτερύγων ανέμων τ. Γ'

Ραδιοφωνικές ὁμιλίες του 1985, στα Ευαγγέλια, στις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές του έτους.

...Τά ὅσα γράφει γιά τήν ἐποχή αὐτή δέν εἶναι μόνο γνώση μελέτης κάποιων βιβλίων, ἀλλά καί ἄμεσης καί προσωπικῆς ἐμπειρίας τῶν προσώπων καί τῶν γεγονότων τοῦ αἰώνα αὐτοῦ. Γνωρίζει καλά σέ ποιά φοβερή πλάνη καί σέ τί ἀμφισβήτηση ἔχουν περιπέσει οἱ ἄνθρωποι καί τούς ἐπανα-αμβάνει: «Αὐτή εἶναι μία ἄρνηση καί ἀνατροπή τῶν πάντων ἤ, γιά νά μεταχειριστοῦμε τή γνωστή φράση τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου μία, «ἀθεωτάτη μεταστοιχείωσις τῶν ἁπάντων» (Θεόδ. Στουδίτου, ἐπιστ. 276-277). (ὁμιλ. 46). Αὐτοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «λένε πώς εἶναι ἄθεοι, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἄθεοι δέν ὑπάρχουν. Αὐτή εἶναι ἡ ἑκούσια καί θελημένη ἀθεΐα, πού ἔχει κάμει πολύ κακό στή ζωή τῶν ἀνθρώπων· εἶναι ἕνα εἶδος ἀντιθρησκείας, πού δέν θέλει μέ κανένα τρόπο νά συμβιβασθῆ μέ τήν ἀληθινή θεογνωσία καί τήν πίστη» (ὁμιλ. 46). Καί ἀκόμη γράφει: «Ὄχι μόνο κωμι-κός, μά καί τραγικός εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν τολμᾶ νά μετρηθῆ μέ τό Θεό· ὅταν ἀρνῆται σ᾽ ἐκεῖνον τήν εἴσοδο, ὅταν αὐτός κλείνη τά μάτια του στήν ἀλήθεια» (ὁμιλ. 29). Καί αὐτά τά γράφει ὄχι μέ ἀλαζονεία, ἀλλά ὡς κήρυκας τῆς Ἐκκλησίας γι᾽ αὐτό καί ἀλλοῦ ἀναφέρει: «Δέν θέλουμε νά καυχηθοῦμε πώς ἐμεῖς τάχα εἴμαστε καλύτεροι ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά ὁμολογοῦμε πώς ἐμεῖς κατέχομε τήν ἀλήθεια» (ὁμιλ. 33) καί ἡ ἀλήθεια αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.