Αναστασιματάριον Ιωάννου Λαμπαδαρίου του Βυζαντίου

"Μετά από επισταμένη και πολυετή έρευνα και με βάση την πολύχρονη εμπειρία μου στην Ψαλτική Τέχνη, ανέλαβα την εργώδη προσπάθεια να εξηγήσω στη Νέα Μέθοδο το τόσο μελωδικό Αναστασιματάριο του Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου, το οποίο ερμηνεύτηκε από τον Γρηγόριο Λαμπαδάριο και εκδόθηκε από τον Πέτρο Εφέσιο το 1820. Αυτό το θεμελιώδες έργο του Πέτρου, περιέπεσε στην αφάνεια λόγω του μετροφωνικού τρόπου εξήγησης και κατ' επέκτασιν της μελωδικής του ανεπάρκειας. Η παραπάνω εργασία πρόκειται να εκδοθεί παράλληλα με την παρούσα έκδοση.
Το 1864 ο τότε Λαμπαδάριος της Μεγάλης Εκκλησίας Ιωάννης Βυζάντιος εξέδωσε Αναστασιματάριο με την επιγραφή"...μελοποιηθέν παρά Πέτρου Λαμπαδαρίου Πελοποννησίου. Και ήδη επιδιορθωθέν μετά προσθήκης παρά Ιωάννου Λαμπαδαρίου της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας...". Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε σε πλήθος εκδόσεως από τον ίδιο και αργότερα κατά κόρον από τούς απογόνους του και άλλους εκδότες μέχρι σήμερα. Αποτέλεσε το πλέον διαδεδομένο βιβλίο του είδους, τόσο μεταξύ των Ψαλτών, όσο και για διδασκαλία στα Ωδεία και στις Μουσικές Σχολές, αφού η χρήση του καθιερώθηκε με Νόμο του ελληνικού κράτους (Βασιλικό Διάταγμα ΦΕΚ 229/11.11.1957/τ. Α΄).
Στο Αναστασιματάριο του Ιωάννου, που είναι γραμμένο στη Νέα αναλυτική Μέθοδο,
αποτυπώνεται μόνο ο σκελετός της μελωδίας, ενώ αποκρύπτεται ο μελωδικός πλούτος που πηγάζει από την πολλαπλή ενέργεια των χαρακτήρων. Με λίγα λόγια, ο εκδότης Ιωάννης Λαμπαδάριος υιοθέτησε και αυτός το πνεύμα των Τριών Διδασκάλων: συνοπτική καταγραφή της μελωδίας, χωρίς την απαιτούμενη "Γραμματική", στην οποία θα ερμηνευόταν μελωδικά ακριβώς η ενέργεια του κάθε χαρακτήρα...".
(Από τα Προλεγόμενα του βιβλίου)